Een Mokums Paradijs!

In mijn eerste herinneringen woonden wij in de Amsterdamse Houthavens en vanaf mijn 10e woonden wij randje Noord-Jordaan (Haarlemmerbuurt). Mijn ouders zijn allebei geboren en getogen in de Tuinstraat (Jordaan), net als mijn broer en zus.  De huizen waren niet groot genoeg volgens moderne maatstaven en daarom zijn we na mijn geboorte verhuisd.

Alsnog werd er iedere maandag na de markt koffie gedronken bij tante Ka, op Nieuwjaarsdag waren 's-middags bij tante Jopie en zondags werd na de voetbalkantine regelmatig afgesloten of bij een chinees restaurant, thuis bij tante tante Mies in de Tuinstraat, of bij ons. Ik herinner mij van deze huizen de grote (of was ik zelf nog klein) glanzende meubels. Kasten met Venetiaans glaswerk, roze velvet bankstellen met of zonder houten kuif, medaillonbehang gekocht op de Westerstraat of bij De Ru. Poefjes, gebloemd vloerbedekking, traplopers, vloerkleden, kwastjes, girandolletjes en kroonluchters waarvan de lampenkappen met roze smoq plissé van Leeflang uit de Leliestraat. De gordijnen waren een belangrijk onderdeel van het huis en werden gekocht bij Kee Seur op de Willemstraat met het M-model, sluiermodel of valletjes. Rijkelijk versierde gobelins met franse voorstellingen, Louis de 14e stoelen met damast of brokaat, kastjes en bijzettafeltjes met Marie Antoinette pootjes (cabriolet) Bloemstukken van zijde bloemen en verse bloemen kwamen van "het armpie" in de Goudsbloemdwarsstraat. Alle fotolijstjes werden gekocht bij Petri op de Westerstaat. Verder waren er natuurlijk de porseleinen biscuit Marie Antoinette beeldjes, veel kristal en bij de oma van mijn man stond ook nog een groot porseleinen beeld van een panter. Dit is een greep van wat ik mij herinner van het interieur, het was warm, gezellig, verzorgd en veeeel. 

Doordat het vroeger in die vaak wat kleine  woningen, zo ontzettend vol stond werd er ook volop gerestyled, altijd maar schuiven. Mijn moeder, volgende maand jarig, met 88 kaarsjes, poetst nog altijd zelf haar huis en is om de paar maanden de boel ook nog even lekker aan het verschuiven. Gister liet ze subtiel bij mij vallen dat ze spijt had dat ze een paar jaar geleden geen zin meer had om alles te laten witten en dat haar gordijnen van Seur al zeker 30 jaar hangen maar nu echt wel op zijn... dat zeg ik, duurzaam toch? Het Mokums Paradijs is gevoel en sfeer van combineren en vaste kwaliteitsadressen en dat is niet uit een boek te leren, dat zit in het DNA ;)

Herken jij dit ook, heb je nog aanvullingen of was het helemaal anders in jouw herinnering? Laat dat dan weten in de reacties. 

Elles, des interiors